The attack of the Tor

Ik heb het mijn kinderen beloofd, de titel is wat bijzonder vandaag. Waar het mee te maken heeft? Kijk maar naar de foto hieronder: de natuur slaat terug naar de twee reisfamilies zeg maar. Wij willen graag in de natuur, deze keer krijgen we er (voor het eerst) last van 😂.

Een soort vliegende torren overal - eten, handen, haar, gezicht, benen, drinken...

De afgelopen dagen beginnen we langzaam te merken dat de natuur ook nadelen heeft zeg maar. Anouk is al een paar keer gestoken de afgelopen dagen met grote bulten als gevolg, vandaag kwam daar een rode mier bij die Ruben aanviel (pijn!) en 's avonds hadden we overal torretjes in het eten. Tijdens het avondeten kwamen ze ineens met grote getalen uit de lucht gevallen; in de cola, in de friet, op je benen armen tong etc. Er was niet tegenaan te vegen zeg maar. De kinderen vonden dit echt een invasie en als het zo zou doorgaan moest het morgen wel zwart zien van de torren. Zie daar dus 'de attack of the Tor'. Benieuwd hoe de komende dagen gaan worden en waar de natuur dan mee komt aanzetten...

We zullen het overleven 😏. In elk geval elke dag weer genoeg te beleven. Vandaag was het de laatste dag met onze gids Bob en op het programma de Erawan watervallen en een stukje trein. Deze keer op een redelijk tijdstip starten met een uurtje rijden. Eenmaal bij de watervallen rustig naar niveau 2 gelopen, makkelijk te doen rustig klimmetje en relaxed. De Erawan watervallen blijkt een serie te zijn van 7 niveaus met op elk niveau een mooie waterval (en tussendoor ook schitterende rivier met allerlei watervalletjes. Het zevende niveau heeft 3 watervallen naast elkaar en lijkt op een 3-hoofdige olifant, vandaar de naam 'Erawan' de naam van een heilige drie-hoofdige olifant.

Niveau 2, achteraf de mooiste waterval

Je kon achter de waterval komen, van daar een heerlijk mooi beeld de andere kant op!

Bij elke waterval kun je heerlijk zwemmen tussen de vissen, en dat doen we dus. Blijkt echter dat zodra je stil staat de vissen vooral met jou zwemmen, oftewel aan je knabbelen. Voor Roos en Vera te heftig, Ruben en met name Claire probeerden het nog wel. Bij niveau 2 dus eerst lekker gezwommen (zie film hieronder), daarna op weg naar de hogere niveaus. Immers: tot dan toe was het lekker makkelijk klimmen en relaxed!

Het volgende niveau, nr 3, iets moeilijker maar na 150 meter ben je er wel. Prima! Dan natuurlijk door naar niveau 4. Veel trappen en al wat minder asfalt op de weg en soms dus wat modderig (vandaag af en toe regen). No problem en dus gaan we verder. Niveau 5! Poeh dat bleek dus de breker zeg maar. Ineens houden de trappen op, blijkt het 500-700 meter verder te zijn in plaats van 150 en glibberen en glijden we omhoog en omlaag. En na elke bocht ... weer een bocht. Achteraf blijkt iedereen (behalve Ritske) uitgegleden te zijn ergens op de route. Ritske is de held van de dag want hij bereikt samen met Vera niveau 5. Roos is klaar en samen met Anouk gaan zij halverwege niveau 5 terug naar 'het basiskamp' niveau 2.

Niveau 3

Vissen vangen bij niveau 3, met je schoen (is de kids niet gelukt)

Bewijs: niveau 5 gehaald! Niveau 6 en 7 daar was geen pad voor (je moet door de jungle) en we waren ook uit de tijd gelopen..

Held Ritske met Vera op de rug. Vera was met name benieuwd of op niveau 5 ook vissen waren. Ze wilde graag een meer zonder vissen die aan je voeten zitten!

Soms best wel klauteren en steil.

Af en toe kwam je een boom tegen met jurken en doeken er omheen gevouwen en er naast gehangen. Waarom? Animism: een oud geloof waar sommige Thai nog steeds aan doen en in de boom woont de geest van een vrouw en die kun je bijvoorbeeld een mooie jurk schenken en dan zorgt ze voor geluk (bijvoorbeeld bij de lotto)

De prestatie erg knap, zeker van de kids maar wel een aanslag. Zo zijn we uiteindelijk allemaal tot de knieën onder de modder (gelukkig kunnen we bij niveau 2 onder de douche of in het meer de voeten schoonmaken) en compleet bezweet. Het eten dat we terug bij de ingang krijgen (net op tijd terug gekomen op het schema van Bob) vallen we dan ook aan als een stel hongerige hyena's. Heerlijk eten maar waarschijnlijk ook vanwege de goede inspanning zeg maar.

Laura en Anouk wilden graag weten hoe dit gerecht heette zodat ze daar bijvoorbeeld een kookcursus voor konden doen. Lastig vragen echter als je bijna het gehele gerecht hebt opgegeten :)

Na de lunch weer een uurtje heerlijk in de auto met airco. Lekker slapen, bijkomen voordat we aankomen bij de trein: een stukje rijden over het spoor van de Death railway, de Birma-spoorlijn. Eerlijk gezegd een mooie rit maar niet zeer spannend en we zijn eerlijk gezegd wat moe. Aan het einde van de rit lopen we nog een kort stukje langs 1 van de lastigste stukken van de spoorlijn waar het spoor langs een bergwand loopt. We bezoeken een grot waar nu een Buddha-beeld staat maar waar vroeger de PoW's werden gehuisvest. Daarna via een marktje terug naar de auto en, zoals we allemaal wel willen, terug naar het hotel: moe!

Er wacht echter nog 1 verrassing. We gaan nog langs een voerpunt voor apen. Alleen Ritske had vandaag met Vera 2 apen gezien en voor de rest hier nog even langs. En we hebben mazzel: ze zijn er! Het is een plek langs de weg waar toeristen en lokale mensen de apen voeren en daardoor de troep regelmatig daar te vinden is. En ja, we kunnen ze zien en voeren (wel van een afstand). Erg leuk en voor de kids fantastisch.

Yes, hij eet de banaan die Ruben gooide!

Langzaam verdwijnt de groep naar de overkant van de weg, genoeg gegeten voor vandaag

Terug bij het hotel is het afscheid nemen van Bob en de chauffeur. Een heerlijke tocht gehad met een echt leuke gids die veel voor ons heeft geregeld. Vanaf nu moeten we zelf nadenken (hopen dat het lukt). 's avonds nog lekker gegeten (diverse gerechten met gratis tor) en vooral veel relaxen. Bij dat relaxen hoorde overigens nog wel voor Claire en Ruben (en Laura, water = koud) het zwemmen in onze kooi. De kids zijn moe, wij eerlijk gezegd ook. Gelukkig voor morgen een rustig programma ...niet... naar Elephant world.

Mocht er morgen geen blog zijn geen nood, in Elephant World hebben ze geen stromend water en wij vermoeden dan ook geen internet. Nog wel een mooie discussie gevoerd aan tafel wat je het eerst zou moeten hebben, conclusie wifi -> als je internet hebt kun je flessen met water bestellen toch?